Zamiast wstępu
Gdy dwa lata temu przeglądaliśmy z Małgonetą zdjęcia, które Herb Ritts zrobił Nicole Kidman, Małgosia rzuciła pomysłem: „Ech, gdyby Agata taka ruda była, zrobilibyśmy z nią takie foty”. Wtedy Agata miała odpowiednią długość włosów, ale była blondynką, a potem włosy jej tylko rosły i rosły. Aż któregoś dnia, zupełnie niespodziewanie Agata przysłała nam swoje zdjęcie, z obciętymi do połowy włosami i tekstem: „Melduję gotowość do działania :)”
Pomysł i przygotowania do sesji fotograficznej
W 1999 roku Nicole Kidman zagrała główną rolę w filmie Oczy szeroko zamknięte, a zdjęcia, które posłużyły do jego promocji, zrobił wspomniany wcześniej Herb Ritts. Herb zrobił Nicole serię zdjęć czarno-białych oraz serię w kolorze. Jedno z tych kolorowych znalazło się potem na okładce australijskiego wydania magazynu Rolling Stone, a wewnątrz była reszta, wraz z wywiadem zatytułowanym „Nicole Kidman Uncensored„. Tytuł zapowiada wiele, ale wszystkie zdjęcia są z gatunku „Implied nudity”, dlatego nie mieliśmy większego problemu z inspirowaniem się nimi, a Agata swobodnie nam pozowała w podobnym stylu.
Podkreślę słowo „inspiracja” – nie mieliśmy zamiaru odtwarzać zdjęć Herba Rittsa dosłownie – chciałem stworzyć podobny klimat na naszych warunkach: z naszą modelką w innym studio i z zupełnie innym oświetleniem.
Flashtime
O moich ikonicznych inspiracjach opowiadałem podczas kwietniowego Flashtime; kto jest ciekawy tematu a jeszcze nie widział – zapraszam na mój kanał IGTV, tam jest zapis tej sesji, wcześniej strumieniowanej live. Na filmie mówię o zdjęciach, sprzęcie, którym posługiwał się Herb, jego technikach oświetleniowych, męskich portretach oraz supermodelkach.
Setup oświetleniowy
Na Flashtime pokazywałem mój setup oświetleniowy w najdrobniejszych szczegółach, łącznie ze sztuczkami, których użyłem, by jedno światło pracowało na dwu planach; tutaj zostawię schemat oraz zwięzły opis:
➞ Światłem głównym była lampa błyskowa Quadralite Reporter 200 TTL z głowicą typu B błyskająca w biały, głęboki parasol Quadralite Deep Space 130. By uzyskać duże, szerokie, bardzo miękkie światło, zamiast dyfuzora zakładanego bezpośrednio na parasol, użyłem panela dyfuzyjnego Falcon 150 x 200 cm. Ta konfiguracja pozwoliła mi też jednocześnie na stworzenie tej „smugi” światła na ścianie, za plecami modelki.
➞ Kolor na ścianie zapewnił mi Quadralite Reporter 200 TTL z okrągłą głowicą i założonym kolorowym filtrem (Lee 139 Primary Green, Lee 116 Medium Blue-Green lub Lee 135 Deep Golden Amber). Ta lampa osadzona jest w stripboksie 130 x 30 cm z podwójną warstwą dyfuzorów.
➞ W kontrze, we włosy modelki błyskał Quadralite Atlas 400 PRO TTL przez klasyczny snoot z gridem.
➞ Quadralite Reporter 200 TTL (z głowicą typu B oraz filtrem Lee 188 Cosmetic Highlight) w 70 cm srebrnym beauty dishu z gridem zapewniał mi dodatkowy błysk w oku modelki.
Etapy budowania światła
- Dark Frame, czyli ciemna klatka.
- Main Light, czyli światło główne.
- Background Light, czyli światło tła.
- Fill Light, czyli światło pomocnicze; wypełniające cień i tworzące błysk w oku modelki.
- Kicker Light, czyli kontra; światło z tyłu na włosach modelki.
- Efekty finalny z filtrem Lee 116 Medium Blue-Green
- Efekty finalny z filtrem Lee 135 Deep Golden Amber
Edycja, retusz i kolor
Mój schemat oświetleniowy może się wydawać dosyć skomplikowany, ale każdy jego element i każda lampa miała swoje konkretne zadanie. Poświęciłem dużo czasu na zbudowanie setupu oraz rozmyślne ustawienie świateł i modyfikatorów, bo dzięki temu – jak się za chwilę sami przekonacie – retusz jest prostszy.
Capture One Pro
Gdy się dobrze zaświeci, „zdjęcia wywołują się same”; serio, sami zobaczcie, że na surowym zdjęciu nie ruszyłem żadnym suwaczkiem, nawet na jotę. RAW z Canon R wywołany silnikiem Capture One Pro wygląda dobrze, dlatego od razu przeszedłem do drobnych korekt lokalnych. Co zrobiłem na kolejnych warstwach:
1. Surowy RAW. Zauważcie, że nawet balans bieli jest „Shot”, czyli tak, jak automatyka aparatu ustawiła. To jest rzecz, której wcześniej nie znałem. Ani mój Nikon, ani Olympus a już na pewno Sony nie trafia tak celnie w balans bieli, gdy na zdjęciu jest ludzka skóra. Karnacja z Canona i Capture One jest świetna!
2. Światło było bardzo miękkie i szerokie (ciężko stworzyć miękkie światło na małym obszarze) dlatego, by ściągnąć Waszą uwagę do twarzy modelki, od dołu zastosowałem gradient liniowy, -20 punktów suwakiem Brightness.
3. Wzmocnione oko. Skorzystałem z nowości w Capture One, czyli przygotowanych fabrycznie pędzli (Style Brushes), ten tutaj nazywa się Iris Enhance. Pociągnąłem pędzlem kilka razy po tęczówce, aż do uzyskania interesującego mnie rezultatu.
4. Delikatne wybielenie zębów. To również nowy, dedykowany pędzel; zauważcie, że projektanci nie użyli prostego rozjaśnienia (jak, np.: dedykowane pędzle w Lightroom) a edytora kolorów. Ma to dużą zaletę: pracujemy na wybranym kolorze, a gdy „pędzlując” zapędzimy się na usta – parametry rozjaśnienia nie będą brane pod uwagę.
5. Narzędziem Heal zamaskowałem kilka drobnych defektów. Na moim komputerze to nie działa zbyt sprawnie, wolę to robić w Photoshopie.
6. Włosy: podbiłem nasycenie rudości Saturation +10 punktów (czyli bardzo mało).
7. Color Grading. W edytorze kolorów cienie przesunąłem troszkę w stronę błękitów i seledynów (bo seledyny są przeciwstawną barwą do oranży karnacji), tony średnie (czyli głównie karnację) minimalnie w stronę oranży i „pokrzywiłem” trochę jedną i drugą krzywą.
Zauważcie, że zmniejszyłem krycie warstwy CG do 60% – zwykle koloruję dotąd, aż efekt mi się podoba, a potem osłabiam efekt prawię o połowę. To może brzmieć paradoksalnie, ale nauczony doświadczeniem wolę dać efektów mniej, niż więcej.
Photoshop
W Photoshopie robię to, czego nie mogę wygodnie (albo wcale) zrobić w Capture One: czyszczenie skóry, usuwanie pojedynczych włosów, równanie przejść tonalnych na twarzy i finalne malowanie światłem. Mam nadzieję, że ten ostatni element będę mógł w którejś kolejnej wersji, robić bezpośrednio w Capture One.
Gdy skończę pracę w Photoshop, wracam do Capture One, często dodaję troszkę ziarna, kadruję foty pod kątem Instagram (czyli zachowując proporcje 5:4) i eksportuję finalne zdjęcia.
Harmonie kolorystyczne
Budowanie harmonii kolorystycznych z rudowłosą modelką znacznie ułatwia zadanie; rudości są kolorem analogowym do ust oraz karnacji.
Barwy analogowe, to te leżące obok siebie na kole kolorów, gdy jeden kolor niejako wypływa i płynnie przechodzi w drugi.
Wystarczy pamiętać, że rudości, oranże i brązy to jedna rodzina kolorów a dodając do tego równania kolorowe folie w tle, zmieniamy harmonię, a przez to również wymowę zdjęcia. Harmonia analogowa jest zwykle najspokojniejsza, dlatego świetnie się sprawdziła na tym różowym, ciepłym i zmysłowym zdjęciu. Równe proporcje zieleni i czerwieni dają nam zbalansowany, ale jednocześnie żywy, intensywny obraz. Dodając zielonkawy błękit w tle, ochładzamy atmosferę – stąd metalowe elementy studyjnego wyposażenia na pierwszym i trzecim planie.
Zdjęcie „różowe”: czysta harmonia przez analogię (schemat takiej harmonii na kole kolorów to jeden „plasterek” pizzy).
Zdjęcie „zielone”: harmonia analogowa z akcentem komplementarnym
Zdjęcie „niebieskie”: czyste zestawienie przeciwstawne.
Podsumowanie
Dzięki uprzejmości Fotoplus.pl ponownie miałem okazję fotografować zestawem Canon R z obiektywem RF 24-105mm F4L IS USM.
Wyżej wspomniałem już, że Canon R trafnie dobiera balans bieli w trybie automatycznym; zrobiłem jak zwykle wzorcowe zdjęcia z X-Rite Color Checker Passport, ale patrząc na ekran monitora podczas retuszu, nie czułem potrzeby generowania profili. Ba! Nawet automatycznie dobranego balansu bieli nie zmieniłem – i to jest dla mnie pewna nowość.
Obiektyw RF 24-105mm F4L IS USM lubię za to, że pozwala mi na swobodną pracę w różnym dystansie, a F4 w mojej studyjnej praktyce jest absolutnie wystarczające – i tak zwykle przymykam obiektyw co najmniej jedną przysłonę więcej. W bezpośrednim porównaniu z Sigmą 85 mm F1.4 Art okazuje się, że obiektyw Canona ma swój własny kolor i wprowadza do obrazu trochę dodatkowego ciepła, podczas gdy Sigma jest naturalniejsza. Różnica nie jest duża, ale porównując zdjęcia obok siebie, jest łatwo zauważalna. Jeden i drugi obraz jest dobry, a wybór to w dużej mierze kwestia preferencji – rozmawialiśmy o tym na grupie dla Patronów i zdania są równo podzielone.
Podobała mi się praca obiektywów Sigma Art 85 mm i 50 mm przez adapter EF-EOS R. Porównując z RF 24-105mm F4L nie czułem różnicy w szybkości i celności AF. To bardzo dobra wiadomość, bo w razie potrzeby, otwiera drogę do znacznie tańszych, a nadal doskonałych obiektywów.
Wykrywanie oka w Canon R działa sprawnie, ale bywają momenty, gdy aparat ma z tym problem. Wystarczył większy pukiel włosów na twarzy modelki i już był kłopot. W tej samej sytuacji wykrywanie oka w Sony A7III radziło sobie odrobinę lepiej.
Podziękowania
Gorąco dziękuje całej kreatywnej ekipie za pomoc w realizacji mojej wizji:
Model: @megan.birka
Mua: @pandamakeup_izabelamoroz
Hair: @pracowniafryzurwiktoriakowalik
SecFotog: @iwannaflysohigh
Bardzo żałuje, że nie mogliśmy być wszyscy razem na live, chciałem nas pokazać jako sprawnie działający Team! Może następnym razem nam się uda.
Tomasz i jego TNStudio w Lublinie – tam naprawdę jest wszystko, dla nas, fotografów!
Fotoplus dziękuję za bardzo konkretne i rzeczowe podejście; współpraca z Wami to czysta przyjemność i mam nadzieję, że już wkrótce stworzymy więcej edukacyjnego materiału!
Cała sesja była pomysłem @Malgoneta – to ona, już dwa lata temu wiedziała, że Agata będzie znakomitym wyborem do zdjęć z kapeluszem a’la Nicole Kidman.
Lista sprzętu użytego podczas sesji:
Aparat i obiektyw:
Aparat Canon EOS R
Obiektyw RF 24-105mm F4L IS USM
Lampy błyskowe Quadralite:
Atlas 400 PRO TTL
Reporter 200 TTL
Modyfikatory:
Głęboki parasol Quadralite Deep Space 130 (biały)
Okrągła głowica do Reporter 200 TTL
Akcesoria do okrągłej głowicy Reportera 200
Panel dyfuzyjny Falcon 150×200
Panel Aurora 2W1 100 x 220 cm
Beauty Dish (70 cm, srebrny, z gridem)
Stripbox 30×120 z podwójną warstwą dyfuzorów
Strumienica SN-5002 (snoot) z gridem
Galeria BTS
